Coaching - Radzenie sobie z rodzicami i fanami

• Kwiecień 19, 2024

Jedną z najtrudniejszych części coachingu jest kontakt z fanami i rodzicami drużyny koszykówki. Oto kilka porad na temat tego, co robić, a czego nie robić.

Co robić? Słuchaj ich.

Czego nie robić? Słuchaj ich.

Okej, teraz, kiedy zwracam uwagę wszystkich i (prawdopodobnie twój gniew), pozwól mi wyjaśnić. Rodzice i fani będą z tobą rozmawiać, a to tylko prosta i prosta prawda. W końcu to Ty kontrolujesz swoje dziecko / drużynę, niezależnie od tego, w jaki sposób są zaangażowani w sport koszykówki. Niektórzy będą cię chwalić non stop, a niektórzy będą cię zachwycać non stop. Jako trener usłyszysz pytania, żądania, sugestie, komplementy i wiele więcej, więc przygotuj się na te rzeczy.

Co robić? Słuchaj ich. Gdy ktoś ma skargę, możesz przynajmniej jej wysłuchać. To, jak zareagujesz, znacząco zmieni twoje relacje z nimi i być może także z dzieckiem. Mogą mieć sugestię na rozgrzewkę lub zabawę. W rzeczywistości mogą mieć dobrą sugestię, ale przez lata słyszałeś tak wiele rzeczy, że automatycznie je ignorujesz, gdy wydaje się, że ich słuchasz. I możesz po prostu przegapić szansę wypróbowania czegoś, co naprawdę działa dobrze.

Czego nie robić? Słuchaj ich. Rozumiem, że są ludzie, którzy będą ciągle narzekać i na rzeczy, których nie można zmienić. Na przykład, dlaczego nie grasz więcej mojego syna / córki? Cóż, prawda może być taka, że ​​ich syn lub córka jest jednym z najbardziej nieskoordynowanych dzieci, jakie kiedykolwiek widziałeś, ale to nie zmienia faktu, że jest on / ona bliski doskonałości w ich oczach. Nie bierz tych rzeczy osobiście, bo skończysz nienawidzeniem pracy, którą wykonujesz z powodu stresu. Jeśli czujesz, że musisz odpowiedzieć, co powinieneś, spróbuj to zrobić w taki sposób, aby zachęcić je do tego, aby ich dziecko częściej ćwiczyło w domu. Jeśli okaże się, że nie możesz poradzić sobie z tą konkretną osobą, ponieważ nic, co mówisz, nie zaspokaja jej, może być konieczne jej całkowite uniknięcie, ale tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne i tylko wtedy, gdy sytuacja nie jest zmienna, a nie dlatego, że masz „nastawiony” umysł i to jest to.

Bycie trenerem to ciężka praca, szczególnie jeśli bierzesz rzeczy osobiście. Taktyka jest priorytetem w kontaktach z ludźmi. Osobiście nie lubię trenera, który wścieknie się, jeśli w ogóle coś zasugerujesz lub zapytasz go, dlaczego robi coś w określony sposób. Jest arogancki i nieprofesjonalny.

Trener jest jednym z najważniejszych przedstawień szkoły, która istnieje. Gracze odzwierciedlają twoje nastawienie, czy zdajesz sobie z tego sprawę, czy nie. Jeśli będziesz krzyczeć na sędziów, tupać nogami i zrzucać schowek ze wstrętem, gracze będą myśleć, że mogą tupać, krzyczeć i rzucać rzeczami. Czy naprawdę uważasz, że możesz się na nich dostać za robienie tych samych rzeczy, co robisz? Widziałem trenerów, którzy dosłownie rzucają się na podłogę na kolana z odwróconą głową i rękami po obu stronach głowy, ponieważ gracz zrobił coś złego. Trenerzy, którzy zrzucili swoje schowki tak mocno, że je złamali. Trenerzy, którzy wielokrotnie spierali się z sędziami aż do momentu faulu technicznego i wierzą, że to żenujące. Do zespołu, fanów i szkoły, którą reprezentujesz.

W kontaktach z rodzicami i fanami niezbędny jest profesjonalizm. Istnieje kilku świetnych trenerów i okropnych trenerów, tak jak każdy inny aspekt gry ma wspaniałych i okropnych uczestników. Więc jeśli chcesz być lub jesteś trenerem, trenuj z sercem w grze, ale nie zapomnij użyć głowy. Wykonuj najlepszą możliwą pracę w najlepszy możliwy sposób, a to samo w sobie ułatwi ludziom radzenie sobie. Jeśli uszanują twoje podejście, będą cię szanować.

Do zobaczenia na korcie!

Instrukcje Wideo: "Nasze emocje się różnią - trudne emocje dzieci i rodziców" - dr Barbara Arska-Karyłowska (Kwiecień 2024).