Chwała (2016) Przegląd filmu

• Kwiecień 24, 2024

„Chwała” zaczyna się jak historia Marka Twaina; chytry komentarz o bezwzględnym everymanie i jego potyczce z nadgorliwym spin-doktorem. Poziom dyskomfortu rośnie jednak, gdy nasz everyman, skromny pracownik kolei w Bułgarii, uwięziony jest w machinacjach państwa jak mucha w sieci pająka. Kristina Grozeva i Petar Bałczanow wzmacniają napięcie w swoim drugim filmie. „Chwała” kończy się aktem przemocy, który jest szokujący, ale nieunikniony.

Podstawową przyczyną tragedii Tzanko Petrowa (Stefan Denolyubov) jest to, że jest on uczciwym człowiekiem w skorumpowanym społeczeństwie. Kiedy Tzanko znajduje pakiet gotówki zgubiony na torach kolejowych, obowiązkowo przekazuje pieniądze władzom. To budzi w nim pogardę dla innych współpracowników, z których jeden sugeruje, że zasługuje na „nagrodę głupca z tytułu narodu”. Julia Staykova (Margita Gosheva), bezwzględny dyrektor ds. Public relations ministra transportu, cynicznie wykorzystuje Tzanko do wzmocnienia reputacji swojego podejrzanego szefa.

Julia organizuje ceremonię dla prasy, w której Tzanko otrzymuje nowy zegarek. Problem polega na tym, że zegarek jest bezwartościowy, a Julia kawalersko zabrała zegarek Tzanko, cenną własność odziedziczoną po ojcu. Starając się odzyskać zegarek, Tzanko mimowolnie wciąga swoich współpracowników i ministra transportu w kradzież. Julia postanawia zniszczyć reputację Tzanko z katastrofalnymi konsekwencjami.

„Chwała” to druga odsłona planowanej trylogii pisarzy-reżyserów Grozeva i Bałczanowa (którzy dzielą scenariusz z Decho Taralezhkovem w „Chwale”). Filmowcy czerpią inspirację z prawdziwych wydarzeń, by zbadać siły gospodarcze i społeczne, które są poza kontrolą zwykłego pracownika. Grozeva i Bałczanow koncentrują się na strukturach klasowych i strukturach władzy, które wpływają na osoby dowolnej płci. Oblężonym bohaterem ich pierwszego filmu fabularnego („Lekcja”) jest kobieta, podczas gdy postać doprowadzona do szczytu w „Chwale” to mężczyzna.

„Chwała” została nakręcona w niemal dokumentalnym stylu, z dużą ilością ręcznego użycia kamery przez operatora Krum Rodrigueza. Pod koniec filmu Tzanko zostaje uwięziony w kadrze w ten sam sposób, w jaki uwięziony jest przez okoliczności. W ekstremalnym zbliżeniu jego oczy rzucają się dziko, szukając ucieczki, która nie istnieje.

„Glory” („Slava”) został wydany w USA w 2016 roku. Film jest w języku bułgarskim z angielskimi napisami. Dostępny na DVD i Amazon Prime obejrzałem film na własny koszt. Recenzja opublikowana 07.07.2018.

Instrukcje Wideo: Najlepsze filmy animowane 2016r. (Kwiecień 2024).