Resurrection Plant, coś między mchem a paprociami
Selaginella lepidophylla to nazwa naukowa rośliny popularniej zwanej Resurrection Plant, Rose of Jericho lub Siempre Viva (Everlasting).

Selaginella pochodzi od „selago”, łacińskiej nazwy rodzaju jałowca. Oznacza to „Little Juniper”. Lepidophylla to łacina dla łuskowatych liści. Więc nazwy naukowe oznaczają „mały jałowiec o łuskowatych liściach”. Jednak zakład Zmartwychwstania nie jest związany z Jałowcem; ma tylko podobny wygląd.

Resurrection Plant żyje w środowisku pustynnym, od południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych Sonoran i Pustyni Chihuahan po Meksyk i Amerykę Środkową, aż do Salwadoru. Podczas gdy ten tropikalny i subtropikalny zakres klimatu ma wiele wspólnych gatunków, Resurrection Plant jest wyjątkowy wśród nich, ponieważ jest jednym z niewielu lycopods żyjących na pustyni.

Lycopods to starożytne rośliny, które nie ewoluowały przez tysiąclecia. Dowody ich istnienia, prawie niezmienione, można datować na 400 milionów lat. Likomy mają tylko korzenie, łodygi ze łuskami i strobili, które są strukturami produkującymi zarodniki. W ten sposób są one podobne do innych roślin wytwarzających zarodniki, mchu i paproci. Nie mają prawdziwych liści.

Rośliny Resurrection mają swoją nazwę od rozwiniętej cechy, która pozwala im radzić sobie z długimi okresami suchej pogody. Kiedy pada deszcz, rosną duże i bujne bardzo szybko, ale kiedy powietrze i ziemia wysychają, Roślina Wskrzeszenia zwęża się w ciasną kulę, zachowując niewielką ilość wody w środku. W tej formie może przetrwać długie sezony bez wody, a kiedy powracają deszcze, rozwijają się, najwyraźniej wracając z martwych!

Z powodu tej dziwacznej cechy Resurrection Plant jest sprzedawany jako nowa fabryka turystom w południowo-zachodniej części USA i części Meksyku i Ameryki Środkowej jako sztuczka. Ta dziwna cecha pozwala tej roślinie, która normalnie prosperuje z roślinami kochającymi wodę, przetrwać na pustyni z kaktusem i innymi roślinami kochającymi suchość.