Arbuzy

• Może 19, 2024

Dostępne są różne warianty arbuza. Należą do nich Early Moonbeam i Sugar Baby. Arbuzy są na ogół odmianami o długim sezonie. Wczesne odmiany, które zwykle wydają małe owoce, wymagają tylko około 70 do 75 dni. Główne odmiany sezonu, takie jak Charleston Grey, potrzebują około 76 do 90 dni i przynoszą duże owoce, które mogą ważyć 20 funtów.

Duże, podłużne do okrągłych owoce są podobne do jagód o średnicy do dziesięciu cali. Małe owoce są zazwyczaj okrągłe. Mają twardą skórkę, która może różnić się kolorem. Mogą być zielone, czarno-zielone lub prawie czarne. Często jest marmurkowy, pasiasty lub cętkowany.

Dojrzałe mięso również różni się kolorem. Może to być biały, różowy, czerwony, kremowy, pomarańczowy, biały lub żółty.

Miąższ arbuzów jest słodki, ale wodnisty. Jednak nie zawsze tak było. Na początku konta owoce mogą się nieco różnić. W niektórych przypadkach, kiedy rośliny zostały pierwotnie wprowadzone, był raczej mdły, kwaśny lub gorzki niż słodki. Ale z biegiem lat smak się poprawił. Ponadto owoce były dość małe, gdy wprowadzono arbuzy. Ale, podobnie jak smak, który poprawił się z czasem. Do 1825 r. Pojawiły się doniesienia o 20 funtach owoców.

W dobrych warunkach wzrostu owoce mogą teraz ważyć około 50 funtów. Charleston Grey to popularna odmiana o dużych owocach. Wszystkie części owoców są jadalne, w tym skórka i nasiona.

Nasiona oleiste, które mogą być białe, czarne lub żółte, są bardzo popularne w Chinach. Powłokę nasion należy zetrzeć lub zetrzeć przed ich zjedzeniem. W Afryce nasiona niektórych odmian arbuza są przygotowywane na różne sposoby, takie jak solenie, fermentowanie, prażenie lub mielenie. Czasami są dodawane do zupy.

Niektóre odmiany arbuza przechowują bardzo dobrze. Należą do nich góra Black Tail, którą można przechowywać przez około dwa miesiące.

Chociaż owoce są głównie spożywane na świeżo, zostały one przygotowane na różne sposoby. W Rosji ludzie robili piwo, syrop i marmoladę z owoców arbuza.


Pokrewne gatunki

W tropikalnej Afryce występują prawdopodobnie cztery lub pięć pokrewnych gatunków, a także jeden hodowany w Azji. Jeden krewny nazywa się konserwującym melonem lub cytryną (Citrullus lanatus). Nie ma to związku z prawdziwym cytrynem, który jest rodzajem cytrusów. Tylko twardsze mięso obok skórki konserwującego melona jest wykorzystywane do celów kulinarnych. Konserwowanie melona przynosi mniejsze owoce niż arbuz. Ma twardy, biały miąższ. To było podobno wykorzystywane przez rdzennych Amerykanów przed przybyciem Europejczyków. Owoce są kandyzowane, marynowane, a także jedzone w formie gotowanej.