W recenzji krwi

• Może 16, 2024

Jeremy Stroeb jest 22-letnim absolwentem college'u, który decyduje się podróżować po Europie z rozczarowaniem ze strony rodziców. Jeremy nie ma stałego adresu ani planu podróży, który utrzymywałby go z dala od wielu dni lub tygodni, szukając sensu w młodym życiu.

Chociaż kocha swoich rodziców, chce wyjść z ich głośnego cienia. Jego matka, Rachel, jest partnerem w prestiżowej firmie księgowej, a jego ojciec, D.C., jest profesorem ekonomii na uniwersytecie.

Jego misja zostaje przerwana, gdy dowiaduje się, że jego rodzice zostali zamordowani w ich domu na wyłącznej wyspie lotniczej w Miami przez tajemniczego intruza. Z głębokim żalem Jeremy wraca do Miami Beach, aby zaopiekować się swoją szesnastoletnią siostrą Elise, przybywającą za późno na nabożeństwo żałobne rodziców.

Po powrocie do domu musi także walczyć ze swoim wujkiem Dwightem, który już szukał opieki nad Elise i chętnie wprowadza się do pałacowego domu swojego brata. Brat i siostra głęboko przywiązują się do niszczycielskiej straty rodziców i walczą, aby ich wujek nie rozdzielił ich.

Kiedy policja nie wykazuje postępów w identyfikowaniu mordercy, Jeremy decyduje, że musi podejść do tablicy. Postanawia szukać wskazówek w zawodach swoich rodziców. Dlatego zapisuje się na uniwersytet, gdzie wykładał jego ojciec, i podejmuje pracę w firmie księgowej matki.

W pogoni za prawdą odkrywa, że ​​jego samozwańczy idealni rodzice nie byli tymi, za których się uważali. Poszukiwanie prawdy naraża go i jego siostrę na poważne niebezpieczeństwo, gdy zbliża się do rozwiązania tajemnicy śmierci swoich rodziców.

W ich krwi to debiutancki thriller z napisem Sharon Potts. Umiejętnie zabiera Jeremy'ego ze swobodnie poruszającego się globtrotera przez szereg zmieniających życie sytuacji, w których musi dorosnąć, by stać się mężczyzną. Po drodze potyka się niejednokrotnie, ale w niezwykle trudnych okolicznościach udaje mu się podnieść własny ciężar.

Ta książka jest typowa dla tych czytelników, którzy próbują odłożyć, ale ostatecznie decydują się przeczytać jeszcze kilka stron, dopóki nie znajdą się tak blisko końca, że ​​równie dobrze mogą skończyć. Tempo jest szybkie i równomierne, atmosfera jest groźna w razie potrzeby, a postacie rozwijały się w taki sposób, aby ujawnić głębię ich dobroci lub zła.

Pani Potts ma niezwykły sposób na wciągnięcie czytelnika w głębię podłości antagonisty, gdy prowadzi czytelników do szokującego wniosku. Trudno odejść od tej książki. Historia o dojrzewaniu porusza duszę i sprawia, że ​​czytelnik nie może się doczekać kolejnej opowieści tego wspaniałego autora.

Instrukcje Wideo: Wiedźmin 3: Dziki Gon - Krew i Wino - recenzja quaza (Może 2024).