Poświęcenie poezji innym

• Może 3, 2024

Odkąd istnieją poeci, powstały wiersze poświęcone innemu. Wiersze zapisywane są na nagrobkach, aby upamiętnić życie. To jest elegia lub epitafia. Wiersze pisane są na wesele lub na ślub młodej pary. To są Epithalamiums. Długim poważnym wierszem na temat osoby lub tematu jest oda. Są z natury liryczne, co oznacza, że ​​są poważne lub medytacyjne. Chociaż te konkretne typy poezji są wymienione ze względu na ich szczególne poświęcenie, wszystkie style poezji zostały użyte do wyrażenia uczuć i emocji dotyczących osoby, miejsca lub wydarzenia. Każde zdarzenie, które tworzy potężny stan emocjonalny, może być podstawą unikalnego wiersza.

Jednym z takich doświadczeń może być obserwowanie, jak rodzic powoli zanika na twoich oczach, choć żywe, ich wspomnienia nie są już jasne. Posiadanie ich fizycznie, ale spotkanie z nieznajomym. W przypadku tego bólu bardzo niewiele można go usunąć. Pewna poetka postanowiła rozpocząć proces leczenia, pisząc wiersz i poświęcając go ojcu, ofierze Alzheimera.


Alzheimera taty
Dedykowane „Mikołajowi”

Nie będzie odpuszczenia
Dla niego nie będzie lekarstwa,
Żadnego ocalałego z Zwycięstwa,
Złożona wstążka na koszuli.

Choroba ~ katastrofalna
Rodzaj holokaustu
Zdjęcia pozostają nienaruszone
Pamięć, wydobyte paski.

Śmiech jest nadal zaraźliwy
Chwyt pozostaje równie silny,
Mowa szóstej klasy jest bez wysiłku,
Imiona dzieci często znikają.

Wizyty zaczynają się od uścisków i śmiechu
Łzy pomagają zamknąć drzwi
Krótka aktualizacja bieżących wydarzeń
Potem historie o wojnie.

Dobry nastrój zawsze obecny,
Ciężko pracuje, aby się zaangażować
Ponownie czyta śmieszne dokumenty
I nigdy nie przewraca strony.

Szansa na spotkanie w księgarni
Ciepłe znajome miejsce
Jestem jego środkowym dzieckiem
Nie znał mojej twarzy.

Słodko-gorzka melancholia
Podróżuje od głowy do serca,
Jak dziwnie i smutno jest tęsknić za moim tatą
Siedząc osobno między krzesłami.

„Słowa Ojca” i opowiadania
Żyję w mojej głowie,
Teraz dzielę się nimi z moimi córkami
Jak słodkie kąski chleba.

Portrety rodzinne nie ujawniają,
Lustra nie mogą odbijać,
Powolny stały postęp
Zmienionego intelektu.

Jak okrutna jest ta choroba,
Demontaż od wewnątrz,
Nie pozostawiając śladów dowodów
Do lustra lub skóry.

Ganek Światła duszy mego Ojca
Świeci jasnym światłem,
O! DLACZEGO wybrano tego człowieka?
Jak to może być prawda?

W duszy módlcie się, żeby był tego świadomy
Miłości dla niego pielęgnujemy
W naszych sercach ~ naszych wspomnieniach
Człowiek, którego kochamy, nie zginie.

Dał cenne prezenty
Wszyscy jesteśmy bogatsi w otrzymywanie
Prezenty odrodzone w córkach i synach
Dziedzictwo, które zostawia.

Po co teraz umieszczać stratę na papierze?
Pocieszam się w wierze,
Nie ma ani pistoletu startowego
Ani termin rozpaczy.

Niech Bóg błogosławi tak Serce, które daje
Nie śledzenie wyników ani wyników
Wychował swoją rodzinę ~ Żył dobrze
Zasługuję teraz na więcej.

Karen Hart Tillquist
Maj 2009 r

Instrukcje Wideo: PÓŁ WIEKU POEZJI PÓŹNIEJ - WIEDŹMIN FAN FILM (Może 2024).