Jemioła Więzy dla Pokoju i Romansu

• Może 8, 2024

Jemioła była używana przez Rzymian jako symbol pokoju. Kiedy wrogowie znajdowali się pod drzewami z jemiołą, odłożyli ręce i zawarli pokój. Było to powszechną praktyką około 500 lat p.n.e. w Rzymie. Był to również zwyczaj wśród skandynawskich wojowników. Te rzymskie i nordyckie praktyki doprowadziły do ​​rytuału zawieszenia jemioły nad progiem.

Kłócący się małżonkowie byli zachęcani do pocałunku i nadrobienia pod jemiołą. W średniowieczu ludzie tworzyli coś, co nazywali całującym się krzakiem. To była drewniana rama pokryta jemiołą, owocami, orzechami i paskami jasnego papieru. Jemioła były również owinięte wstążką.

Całowanie konaru lub piłki do całowania było używane w czasach wiktoriańskich. Całowanie było popularne w XVIII wieku. Był głównie kulisty lub okrągły, a jemioła była wpleciona w drewno lub drut. Charles Dickens opisał to w The Pickwick Papers.

Jako całujący konar zawieszono go na bloczku z sufitu, aby można go było obniżyć do rytuału całowania. Te większe układy jemioły z czasem zastąpiły pojedyncze gałązki jemioły, co ostatecznie miałoby konsekwencje.

W XVI wieku Anglicy całowali się pod gałązkami jemioły. To była bardzo powszechna praktyka angielskiego. Erasmus pisał o swoich doświadczeniach wśród Anglików: „Obróć tam, gdzie będziesz, pocałunki są wszędzie”.

Zgodnie z jedną wersją tego zwyczaju młody mężczyzna zbierał jagodę za każdym razem, gdy całował dziewczynę, co w rzeczywistości było oparte na powszechnych wierzeniach starożytnych. Kiedy gałązka zabrakło jagód, musiał się zatrzymać. W innych wersjach to dziewczyna zrywa jagody.

Zwyczaj całowania się pod rośliną stał się bardziej popularny w XVIII wieku, kiedy wielu ludzi w Anglii zainteresowało się druidyzmem, co skłoniło ich do przestrzegania niektórych praktyk druidycznych. Według niektórych interpretacji pocałunki pod jemiołą były w rzeczywistości rytuałem płodności wśród druidów.

Jemioła stała się symbolem miłości Freya, nordyckiej bogini piękna, płodności i miłości. To ona obiecała pocałunek każdemu, kto przechodzi pod gałązką.

Zgodnie z mitem dziewczyna, która nie chce się całować pod jemiołą, będzie spinsterem. Zwyczaj płonącej jemioły w Dwunastą Noc miał na celu przełamanie tego przesądu.

Kilka legend pomaga wyjaśnić, jak ludzie zaczęli całować się pod jemiołą. W jednej wersji zostało to rozpoczęte przez Norse po tym, jak Baldur Piękny, syn bogini Frigga, został zabity strzałą z jemioły. Baldur był bogiem światła. Został przywrócony do życia przez bogów.

W podobnej historii Apollo, syn Wenus, bogini światła, został zabity przez złośliwych bogów lub złe duchy. Został jednak również przywrócony do życia. Apollo był bogiem medycyny, proroctw, poezji i muzyki.

W obu opowieściach matkom nie udało się ochronić swoich synów przed jemiołą. W każdym razie kobiety były tak szczęśliwe po bezpiecznym powrocie synów, że pocałowały wszystkich, którzy szli pod jemiołą, co wyjaśnia, dlaczego Skandynawowie postrzegali jemioły jako symbol pokoju.

Instrukcje Wideo: Teutoburg Forest 9 AD - Roman-Germanic Wars DOCUMENTARY (Może 2024).