Sztuka Watykańska - Inny Michał Anioł

• Może 18, 2024

Najbardziej znany jest Michelangelo Buonarroti, włoski artysta renesansu. Po namalowaniu sufitu Kaplicy Sykstyńskiej (1536–1541) z przedstawieniami ze Starego Testamentu i rzeźbą „Pieta” w Bazylice Świętego Piotra w Rzymie.

Urodzony siedem lat po śmierci Michała Anioła, Michelangelo Merisi da Caravaggio, włoski artysta barokowy, uważany za „złego chłopca” w historii sztuki.

Wiemy, że Caravaggio miał policyjną historię jeszcze przed zabiciem człowieka mieczem w pojedynku i ucieczką z Rzymu. W 1606 r. Otrzymał sanktuarium i uciekał, czekając na ułaskawienie, które nastąpi dopiero po jego śmierci. Zmarł w wieku 38 lat, prawdopodobnie z powodu malarii.

Jego znakomitą karierę reprezentują duże ołtarze. Jednym obrazem, który poświadczam, że jest jednym z jego największych, jest „Złożenie”. Nazwa może być w rzeczywistości myląca, ponieważ zeznanie oznacza opuszczenie ciała Chrystusa z krzyża do grobu. Z drugiej strony, Pogrzeb jest opuszczeniem Jego ciała do grobu, przy braku krzyża, co wyraźnie widać na tej scenie.

„Depozycja” (1604) została namalowana dla Chiesa Nuova (Santa Maria in Vallicella) w Rzymie. Został zamówiony na ołtarz kaplicy rodu Vittrici. Miało to zastąpić zdjęcie „Piety” Michała Anioła.

Chrystus, syn Boży, przez niektórych uważany jest za „drugiego Adama”, który został wysłany, aby odkupić człowieka. Kierując się tym sposobem myślenia, Caravaggio „pożyczył” rękę Adama z Kaplicy Sykstyńskiej Michała Anioła na rękę Chrystusa w „Depozycji”.

W 1797 roku Napoleon Bonaparte usunął „Świadectwo” z kościoła i zabrał do Paryża. Został umieszczony w Luwrze (zwanym wówczas Musee Napoleon). Po porażce pod Waterloo został wysłany do Watykanu, gdzie pozostaje do dziś. (Kopia znajduje się w kościele Chiesa Nuova, aby zwiedzający mogli zobaczyć, jak kiedyś się pojawiła).

Aby opisać scenę w obrazie Caravaggia, Chrystus znajduje się u dołu obrazu, a Jan Ewangelista trzyma tułów Chrystusa. Obecna jest Jego Matka Maryja, gestykulująca z wyciągniętymi ramionami, przypominająca zakonnicę. Święta kobieta płacze, a Maria Magdalena ociera łzy z oczu.

Miałem szczęście zobaczyć ten emocjonalnie naładowany i głęboko poruszający obraz w Metropolitan Museum of Art w 1984 roku. Wystawa nosiła tytuł „Kolekcje Watykańskie, papiestwo i sztuka”.

Instrukcje Wideo: Tajemnice Kaplicy Sykstyńskiej | Architecture is a good idea/off topic (Może 2024).