Biografia Nobuhiro Aihara

• Może 20, 2024

Nobuhiro Aihara urodził się w Isegahara w prefekturze Kanagawa podczas II wojny światowej. Zamiast przejąć rodzinny interes, jak się od niego spodziewał, Aihara opuścił dom, aby kontynuować karierę w komercyjnej animacji i projektowaniu graficznym.

Kariera Aihary rozpoczęła się w połowie lat 60., kiedy pracował w Studio Zero. Podczas pracy w Studio Zero pracował nad seriami takimi jak 1965 Przestrzegaj Q-taro i 1968 Kaibutsu-kun. W latach 70. i 80. Aihara była niezależnym animatorem i inbetweener. Przez te lata dużo pracował z Mushi Pro i Oh! Zawodowiec. Pracował przy anime, takim jak film Isao Takahaty z 1982 roku, Gauche wiolonczelista, Noc na Galaktycznej Kolei, 1988 Akira film, lata 1966 Osomatsu-kuni 1969 Muminki.

W latach 60. Aihara pracował również nad tym, by zyskać sławę jako eksperymentalny animator. Miał jednoosobowy pokaz animacji i podróżował z Tokio do Szwecji, Danii, Francji, Niemiec i Czech. Jego prace obejmowały krótkie anime „Ame”, „Stop”, „Time to Kill”, „Sakura”, „Fushoku”, „Yamakagashi”, „Oshihiori Hane”, „Akai Gyaman”, „Mitsubachi no kisetsu wa satte”, „Urushi”, „Aisanka Hana”, „Shoshun Kitsune-iro”, „Tankyori Runner”, „Bodo”, „Stone”, „Stone No. 1”, „Kumo no ito”, „Light”, Aoi Matchi, „” Ringo do Shojo ”,„ Karuma ”,„ Hikari ”,„ Burnin ”,„ Schronienie ”,„ Suiwa: Karuma 2 ”,„ Moje schronienie ”,„ Balva ”,„ S = 13 ”,„ Ouma ga toki, ” „” Prywatne ”,„ Eizo (Kage) ”,„ Tombo ”,„ Gavora ”,„ Linia ”,„ Maska ”,„ Karasu ”,„ Spin ”,„ Kido ”,„ Miminari ”,„ Deszcz ”,„ Pamięć ” chmur, „Żółta ryba”, „Trzecie oko”, „Wiatr”, „Pamięć czerwieni”, „Żółta noc”, „Żółty wąż”, „Czarna ryba” (dla Tokyo Loop), „Lotus” i „Zap Cat”. „Kamień” został również wybrany przez komitet Laputa 150 jako jeden z „30 skarbów światowej animacji”, który nie został uznany w oryginalnej ankiecie.

Aihara współpracował także z Keiichi Tanaami przy następujących filmach krótkometrażowych: „Yami no Kokyu - Yume no Inei”, „Fu no Kokyu”, „Scrap Diary”, „Running Man”, „Fetish Doll”, „Landscape”, „Yume 10- ya, „Trip”, „Madonna no Yuwaku”, „Noise”, „Issun Boshi (Inch-High Samurai)”, „Chirico”, „Paradise for Eye”, „Shunga” i „Dreams”.

Aihara był sędzią Międzynarodowych Festiwali Animacji w Hiroszimie i Seulu. Wykładał również jako profesor filmowy na Uniwersytecie Sztuki i Projektowania w Kioto.

Niestety, Nobuhiro Aihara zmarł 30 kwietnia 2011 r. W wieku 66 lat podczas podróży do hotelu w Denpasar na Bali w Indonezji. Został znaleziony przez innego podróżnika w hotelu, a władze ustaliły, że Aihara zmarł z przyczyn naturalnych.