Dzień, w którym straciliśmy 11 dni

• Może 8, 2024

Ach, lato się skończyło, a teraz jest wrzesień! Skąd wiemy? Łatwe - spójrz na kalendarz.

Jednak nie zawsze było to takie proste. We wrześniu 1752 r. Wzdłuż całej kolonii wschodniego wybrzeża ludzie poszli spać w środę 2-go i obudzili się następnego ranka w czwartek 14-go.

Co się stało??

Wielka Brytania przeszła na kalendarz gregoriański i tyle. Ale jak stracili prawie dwa tygodnie? Wszystko zaczęło się od starego kalendarza…

Rok kalendarzowy mierzy czas, w którym słońce pojawia się w tej samej pozycji na niebie, patrząc przez teleskop. W tym czasie Ziemia okrąża Słońce i doświadczamy pełnego cyklu pór roku.

Ponieważ jednak Ziemia obraca się w szczególny sposób, jak chwiejący się szczyt, z roku na rok nie zajmuje nam tyle samo czasu, aby zobaczyć słońce w tej samej pozycji na tle gwiazd. Ta nieregularność utrudnia zsynchronizowanie naszych dni kalendarzowych z porami roku na przestrzeni wieków.

Aby zrównać swój kalendarz z cyklem sezonowym, Rzymianie wstawiali dodatkowe miesiące w swoim roku. Tak więc 46 pne był długim, długim rokiem: 445 dni! Jednak stał się znany jako „ostatni rok zamieszania”, ponieważ po powrocie z rejsu po Nilu z Kleopatrą Juliusz Cezar postawił stopę. Wezwał niektórych ekspertów i zatwierdził reformę kalendarza.

Rok juliański powinien brzmieć znajomo: 12 miesięcy, 365 dni i dzień przestępny dodawany do lutego co cztery lata. Aby pozbyć się ad hoc systemu wprowadzania dni korekcyjnych do każdego roku, kalendarz Cezara zapożyczono z kalendarzy rzymskich i egipskich, a także greckiej astronomii. Trwało to przez stulecia, aż do okresu osadnictwa europejskiego w obu Amerykach.

Mimo to, dzięki regularnym latom przestępnym, kalendarz juliański faktycznie zyskał trzy dni co 400 lat. W średniowiecznej i renesansowej Europie oznaczało to, że Wielkanoc coraz bardziej oddalała się od wiosennej równonocy. Skoki stały się problemem.

Aby skorygować ten stopniowy rozwój roku, nowy system musiał pozbyć się tych trzech skumulowanych dni. Wprowadź kalendarz gregoriański.

W 1582 r. Papież Grzegorz XIII wprowadził kalendarz, którego używamy dzisiaj, w którym rok przestępny musi być dokładnie podzielny przez 4 i 400. Zatem lata pod koniec kilku stuleci nie skoczyły. Zrobiły to lata 1600 i 2000; ale 1700, 1800 i 1900 nie; i 2100 nie. Dzięki kontrolowaniu skoków w ten sposób kalendarz zyskuje tylko jeden dzień co około trzy tysiące lat. To jest tak precyzyjne, jak na razie możemy.

Do czasu wprowadzenia kalendarza Wielkanoc była o 10 dni niezgodna z wyznaczoną tradycyjną datą. Rozwiązanie Gregory'ego? Po prostu naciśnij usuń. Tak więc w krajach, które się zmieniły, 4 października nastąpił 15 października, a potem życie toczyło się dalej.

Większość katolickiej Europy przyjęła nowy kalendarz, ale państwa protestanckie - w tym Dania, Szwecja i Wielka Brytania - utrzymywały się przez setki lat. Efekt jest interesujący, gdy weźmiemy pod uwagę autorów Williama Szekspira i Miguela Cervantesa. Obaj zmarli 23 kwietnia 1616 r., Ale Wielka Brytania wciąż była w starym kalendarzu, podczas gdy Hiszpania zreformowała się. Więc Cervantes faktycznie zmarł 10 dni przed Szekspirem.

Oba kalendarze były używane jednocześnie przez prawie dwa stulecia, odpowiednio oznaczone jako „Stary styl” i „Nowy styl”. Nie było to tak mylące jak w czasach rzymskich, ale podwójne randki rzeczywiście były na porządku dziennym. W rzeczywistości Rosja zmieniła się dopiero w 1918 r .; a Grecja, ostatnia potyczka, czekała do 1923 r.

Dziś, mimo że wiele świętych dni i świąt jest wciąż obliczanych przy użyciu starożytnych systemów, dominuje kalendarz gregoriański. Jest to najczęściej używany kalendarz niereligijny na świecie.

Więc teraz, jaki jest dzień?

Cóż, ktoś zaproponował kolejną reformę kalendarza już w XIX wieku, ale dopóki tak się nie stanie, dziś prawdopodobnie jest to data, którą myślałeś.

Instrukcje Wideo: Dziewczyna przeżyła upadek z wysokości 3050 metrów i spędziła 11 dni w dżungli (Może 2024).