Głucha kultura, społeczność i język

• Może 2, 2024

Co to jest społeczność osób niesłyszących? Czy istnieje Kultura Głuchych? Czy ręczne znaki, że osoby niesłyszące używają naprawdę języka? A czy osoby niesłyszące są „całymi osobami, czy tylko rannymi uszami”? Te pytania niepokoiły i dezorientowały świat słuchu od tysięcy lat.

Niezależnie od tego, zapytaj osoby niesłyszące, a powiedzą ci, że istnieje silna, jasno zdefiniowana społeczność osób niesłyszących. Ale dopiero w XX wieku osoby niesłyszące były postrzegane jako całe osoby posiadające takie same prawa jak osoby słyszące i na podstawie tego uznania zdefiniowano kulturę osób niesłyszących. Zrozumienie, jak i dlaczego się rozwinęło, pomaga zrozumieć osoby niesłyszące.

Dlaczego więc społeczność, a następnie kultura, rozwinęła się wśród osób niesłyszących, skoro subkultura nie pojawiła się u osób niewidomych, paraplegicznych lub bez kończyn?
Głuchota jest niewidoczna. „Zakłóca komunikację z ogółem społeczeństwa, ślepota (lub paraplegia lub brak kończyn) nie… (te) wywołują współczucie; głuchota wywołuje frustrację i wrogość. ... Jeden przyniósł poparcie opinii publicznej, a drugi spowodował, że jego członkowie szukali siebie nawzajem w celu uzyskania wsparcia i towarzystwa. ”(Schein)„ Niezdolni do słuchania lub mówienia, osoby niesłyszące mogą zostać odcięte od języka, wiedzy, kultury, od umiejętność zrozumienia tego, co widzą. ”(Independent Monthly)

Wbrew wcześniejszym przekonaniom, głusi są na ogół inteligentnymi, świadomymi osobami, które mają takie same potrzeby towarzyskie i muszą zostać zaakceptowane jak każda osoba słysząca. „Niepełnosprawność głuchoty nie sprzyja niekompetencji”. (Schein) Od chwili narodzin wszystkie nasze zmysły uczestniczą w procesie uczenia się, ale nie ma tak istotnego jak słuch. Bez środków wchłaniania umiejętności komunikowania się w mowie są zwykle słabo rozwinięte, umiejętności społeczne mogą być prawie nieobecne, a nawet myślenie może być praktycznie niemożliwe. To poprzez słuchanie uczymy się interpretować nasze otoczenie, rozwijać umiejętności społeczne, myśleć, mówić i komunikować się z drugim człowiekiem. Głuchy nie miał korzyści ze słuchu i dlatego z konieczności rozwinął własne formy komunikacji.

Konieczność komunikowania się i rozumienia Głuchych dzieci była siłą napędową tworzenia szkół dla osób niesłyszących. Szkoły te czasami przypisuje się wczesne tworzenie wspólnot osób niesłyszących. To tutaj Głuchy może być „normalny”. Przeniesiono to do Klubów Niesłyszących, gdzie dotknięci dorośli mogli spotkać się w celu samookreślenia w środowisku, w którym mogli odpocząć i zrelaksować się, nawiązać przyjaźnie, spotkać potencjalnych partnerów, nadrobić wydarzenia światowe, świętować ich sukcesy lub narzekać na swoje wspólne dyskryminacje. Szkoły Głuchych i Klubów Głuchych, choć nie są ich podstawą, z pewnością odegrały bardzo silną rolę w tworzeniu Społeczności Głuchych i przyczyniły się do powstania Kultury Głuchych. Wraz z pojawieniem się komunikacji elektronicznej, takiej jak TTY, telefaks, poczta elektroniczna i podtytułowa telewizja, filmy i filmy, a także Internet, Głuchy Klub nie odgrywa już tak samo kluczowej roli.

Bibliografia
Schein, Gallaudet University Press, Waszyngton, 1989 r. W domu wśród nieznajomych - teoria rozwoju głuchych społeczności - życie rodzinne
The Independent Monthly, wrzesień 1991 - Silent Minority
Prasa Deaf Life, tylko dla osób słyszących //www.forhearingpeopleonly.com/ Dostęp 24/3/08

Instrukcje Wideo: Świat Osób Głuchych (Może 2024).