„Malarze w Paryżu” w Metropolitan Museum

• Może 8, 2024

Kolekcja sztuki współczesnej w Metropolitan Museum of Art rozpoczęła się w 1947 r. Od nabycia portretu Gertrudy Stein Pabla Picassa. Mówiono, że siedziała po Hiszpanie osiemdziesiąt razy. A jednak Picasso w pewnym momencie zatarł twarz, a później namalował ją z pamięci. Ten obraz był prekursorem jego ruchu kubizmu, w którym malował to, co myślał, że widział, a nie to, co faktycznie widział.

Widać podobieństwa między sztuką afrykańską a portretem Gertrudy Stein. Jej twarz jest podobna do maski, a jej oczy mają ciężkie powieki. Na Picassa wpłynęła również rzeźba iberyjska jego rodzinnej Hiszpanii oraz rzeźba rzymska, którą zobaczył podczas wizyty w Holandii w 1905 roku.

Picasso miał wiele okresów, które jego praca reprezentowała, szczególnie okresy niebieski i różany. Na tej wystawie był „Posiłek dla niewidomych” z okresu niebieskiego (1901-04) i „Aktor” z okresu arlekina lub róży (1904-06).

Na Picassa miał wpływ Henri Matisse i nikt nie jest bardziej odpowiedni do malowania aktów niż Matisse, zwłaszcza Odalisques. „Reclining Odalisque” to taki wspaniały obraz, wykorzystujący jaskrawo kolorowe tkaniny i nadużywanie (ale nie narzekam) jego ulubionego koloru (czerwonego).

Rousseau, który wywarł także wyraźne wrażenie na twórczości Picassa, pokazał tutaj obraz „Smak lwa” (1907). To motyw dżungli z lwem pożerającym głowę innego zwierzęcia. (Być może obraz ma jeszcze inne znaczenie niż „remast” oznaczający „posiłek”).

Obraz Modiglianiego „Reclining Nude” (1917) został odpowiednio wybrany na okładkę tego katalogu towarzyszącego. Wykonuje tak wspaniałą robotę, chwytając płynność kobiecej nagości. Jak rzeka przepływająca przez płótno, model wykracza poza pole widzenia artysty.

Balthus jest ciekawym artystą, ponieważ wydaje się, że fascynują go młode dziewczyny i lubi je oglądać. Spójrzmy prawdzie w oczy, ten podglądactwo nie jest niczym nowym w świecie sztuki. Wystarczy spojrzeć na dzieła Degas (baleriny) lub Renoira (kąpiących się), aby przekonać się, że jest to raczej norma niż wyjątek od reguły. Balthus ma na tej wystawie dwa obrazy, które moim zdaniem graniczą z wykorzystywaniem. Są to „Therese” (1938) i „Therese Dreaming” (1938).

Nie zrozumcie mnie źle, jestem pod wrażeniem talentu, który był reprezentowany na tej wystawie. Nie ma nic lepszego niż to!

Stoły są odwrócone, a Gertrude Stein pisze „Picasso”.

Instrukcje Wideo: Vincent Van Gogh Visits the Gallery | Vincent And The Doctor | Doctor Who (Może 2024).