Recenzja: Dym i lustra

• Może 3, 2024

Odkryłem Neila Gaimana (Anansi Boys, American Gods) kilka lat temu, kiedy zaintrygowała mnie okładka jego powieści Nigdzie i postanowiłem zaryzykować. Później dowiedziałem się, że książka była nowelizacją popularnej brytyjskiej serii o tej samej nazwie. Fan science-fiction / fantasy, jestem szczególnie zainteresowany tym, jak „dziwne” są moje historie, ale odkryłem, że dziwność w opowieści Gaimana była fascynująca i natychmiast wciągnąłem się w opowieść o współczesnym londyńczyku, który odkrywa inny świat - świat fantazji, cudów i niebezpieczeństw - istniejący pod chodnikami jego bardziej przyziemnego i bezpiecznego miasta.

Podniosłem Dym i lustra ponad rok temu, ale dopiero niedawno usiadłem, aby go przeczytać. Silny głos Gaimana niesie historię, zarówno kapryśną („Rycerską”), jak i wzruszającą („Prezent ślubny”). Podejście do legendy Świętego Mikołaja w „Nicholas Was ...” to zaledwie 200 słów, ale przerażająco mówi, gdy dowiadujemy się, że Boże Narodzenie to tylko radosne święto dla dostarczyciela prezentów. W przedmowie Gaiman przedstawia inspirację opowieściami każdą swoją historią i widzimy genialność jego muz.

Oto tylko kilka, które składają się na wspaniałe kompendium „krótkich fikcji i złudzeń”, jak głosi slogan:

„Prezent ślubny” - Nowożeńcy, Gordon i Belinda, otrzymują dziwny, niepodpisany list jako prezent ślubny opisujący szczegóły ich ślubu. Ale kiedy kilka miesięcy później znajdują list, scenariusz niesamowicie zmienił - zamiast upamiętnić dni w ich życiu, które jeszcze nie przeżyły - dni zbliżającej się radości, bólu i niewierności. Przestraszona para zaczyna się zastanawiać, czy list jest zwiastunem tego, co nas czeka, czy może tylko ostrzeżeniem o tym, co może być.

„Rycerskość” - słodka, starsza pani Whitaker zatrzymuje się w lokalnym sklepie z nowościami i znajduje Świętego Graala wśród różnych książek o romansach i zbierających kurz książkach. Kiedy zabiera go do domu (ładnie pasuje między jej ceramicznym psem a zdjęciem zmarłego męża na płaszczu), nie musi długo się nim cieszyć, zanim Sir Galaad zatrzyma się u jej drzwi, próbując zwabić ją innymi skarbami, mając nadzieję wymienić na Graala. Ale pani Whitaker nie jest łatwym dupkiem - w końcu czego potrzebuje z jabłkiem z ogrodu Hesperides lub Kamienia Filozoficznego?

„Looking for the Girl” - Jest rok 1964, kiedy bezimienny bohater po raz pierwszy widzi 19-letnią Charlotte w magazynie dla mężczyzn. Dziewiętnaście lat natychmiast odczuwa związek ze sfotografowaną pięknością, która „nosiła seksualność jak przezroczysty welon, jak mocne perfumy”. Jej doskonałość prowadzi go w 25-letniej misji znalezienia nieuchwytnego modelu, który tajemniczo pojawia się w tym samym czasopiśmie przez kilka lat w różnych wcieleniach, z różnymi przebraniami i nazwami, ale zawsze dziewiętnaście. Czy to naprawdę ta sama kobieta, nieśmiertelna - czy nieśmiertelna i ponadczasowa piękność, która inspirowała mężczyzn od początku historii?

Naprawdę podobało mi się czytanie Dym i lustra ponieważ Gaiman jest mistrzem opowiadania o odświeżającym, niepowtarzalnym głosie. Przeczytaj więcej o Gaimanie i jego pracach na neilgaiman.com/.

Instrukcje Wideo: "Dym i lustra" Neil Gaiman | RECENZJA (Może 2024).