Karmienie piersią i prawo

• Kwiecień 26, 2024

W sierpniu 2010 r. Gisele Bundchen, supermodelka i żona rozgrywającego New England Patriots, Tom Brady, mówiła o karmieniu piersią swojego nowego dziecka i jej konsternacji, że tak wielu Amerykanów nie zdecydowało się tego zrobić. Następnie powiedziała, że ​​jej zdaniem powinna istnieć ogólnoświatowa ustawa o karmieniu piersią, która wymaga od matek karmienia piersią przez co najmniej pierwsze sześć miesięcy.

Komentarze Bundchen ujawniły wir krytyki, a także deklaracje poparcia fanów i zwolenników karmienia piersią. Co ciekawe, według AsiaOne.com takie prawo istnieje w Indonezji od października 2009 r. I zacznie obowiązywać w 2010 r. Oni (i wiele innych internetowych serwisów informacyjnych i blogów) stwierdzili, że kobiety, które odmawiają karmienia piersią wyłącznie przez co najmniej sześć miesiące (z powodów innych niż medyczne) będą podlegać rocznemu więzieniu i nałożeniu znacznej grzywny. Pracodawcy, którzy nie zezwalają na karmienie piersią lub go wspierają, ryzykują takie same kary.

Próbując zrozumieć przyczynę tego, odkryłem, że wydaje się, że wiele rynków, prawdopodobnie po historii Bundchenn, zniekształciło to prawo. Zgodnie z komentarzem sekretarza generalnego indonezyjskiego stowarzyszenia matek karmiących piersią (AIMI) na stronie internetowej Dżakarta Post prawo nie dotyczy matek uwięzionych, ale stanowi, że niemowlęta mają prawo do sześciomiesięcznego wyłącznego karmienia piersią i przewiduje sankcje pracodawcom lub każdemu ingerującemu w zdolność matki.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem komentarze Bundchen, doceniłem ten sentyment, ale założyłem, że mówi symbolicznie o znaczeniu karmienia piersią. Byłem zaskoczony, gdy wielu zdecydowało się wziąć ją dosłownie. Jeszcze bardziej zaskoczyła mnie informacja o prawie indonezyjskim (w jego zniekształconej formie). W każdym razie zastanawiałem się - czy obowiązkowe prawo do karmienia piersią należy rozważyć?

Nie - nigdy nie poparłbym „obowiązkowego prawa dotyczącego karmienia piersią” dla amerykańskich matek. Oczywiście byłoby to niezwykle trudne do wyegzekwowania i niepraktyczne. Ale co ważniejsze, ponieważ takie prawo dotyczy nakładania kar na osoby naruszające prawo. A karanie matek za brak karmienia piersią nie ma znaczenia. Wielu zwolenników karmienia piersią narzeka, że ​​kiedy historie takie jak Bundchen komentują, zawsze pojawiają się natychmiastowe reakcje kobiet, które próbowały, ale nie mogły karmić piersią. Ale specjaliści od karmienia piersią wiedzą, że kobiety, które naprawdę nie mogą lub nie powinny karmić piersią, są niezwykle rzadkie. Najprawdopodobniej większość z tych kobiet nie miała odpowiedniego wsparcia ani wykształcenia, aby karmienie piersią było skuteczne.

Ale jest w tym inny wymiar - moim zdaniem równie rzadko zdarza się znaleźć kobiety, które nie karmiły piersią tylko dlatego, że nie chcieć i dlatego uważam, że tak wiele kobiet po wojnach mam karmionych butelką uważa, że ​​popieranie karmienia piersią jest tak obraźliwe. Większość kobiet nie karmi piersią z powodu braku edukacji i wsparcia technicznego, ale także braku wsparcia w społeczeństwie, które otrzymają.

Wiele kobiet wie, że wrócą do pracy i czują, że ich praca lub środowisko pracy są niezgodne z pompowaniem. Wiele kobiet nie jest w stanie sprostać wymaganiom związanym z karmieniem i odciąganiem pokarmu oraz zarządzaniem gospodarstwami domowymi i innymi dziećmi z niewielkim wsparciem rodzinnym, a tym bardziej z mniejszą liczbą miejsc pracy. A wszystko to przy założeniu, że są w stanie zadbać o siebie wystarczająco długo po urodzeniu i poświęcić czas na odpowiednie ustanowienie karmienia piersią, aby nawet dojść do tego punktu.

Karanie matek za brak karmienia piersią byłoby po prostu czerwonym śledziem. Gisele nie mylił się, myśląc o prawie promującym i chroniącym karmienie piersią. Ale o ile adwokaci mogą czerpać przyjemność z pojęcia „wymagającego” karmienia piersią, cała polityka publiczna i prawo muszą się koncentrować, tak jak w prawidłowo sformułowanym prawie indonezyjskim, na usuwaniu barier dla karmienia piersią przez sześć miesięcy (a nawet dłużej! ).

Rzecznictwo w karmieniu piersią polega na promowaniu tego, co jest najzdrowsze i leży w najlepszym interesie matek i niemowląt. Nikt poważny nie mógłby (mam nadzieję) argumentować, że uwięzienie matki za nie karmienie piersią i oddzielenie matki od dziecka leży w najlepszym interesie każdego - matki, dziecka lub społeczeństwa. Amerykańska polityka publiczna wykonuje po prostu żałosną robotę, zaspokajając potrzeby rodzin, matek i dzieci, w tym potrzeby karmienia piersią.

Postawy kobiet wobec karmienia piersią nie są statystycznie tym, czego chcieliby zwolennicy, ale są one ograniczone tym, co jest praktyczne i możliwe w społeczeństwie amerykańskim. Takie postawy są tworzone przez wprowadzającą w błąd reklamę i podstępne taktyki firm formalnych, które są zakazane w innych krajach. Przepisy dotyczące karmienia piersią są bezzębne bez przepisów wykonawczych wspierających je. A sytuacja ekonomiczna i sytuacja kobiet utrudniają karmienie piersią. (Zobacz mój artykuł na temat karmienia piersią i feminizmu, aby uzyskać więcej dyskusji na ten temat i odniesienie do doskonałej książki Sharon Lerner, Wojna z mamami który bada ten problem).

Mam nadzieję, że w przyszłości zobaczę więcej badań nad prawem karmienia piersią w sposób, który faktycznie ma sens, a nie dalszą eskalację „wojen mamusi” stawiających matki przeciwko sobie, a nie społecznych barier dla sukcesu karmienia piersią.

Instrukcje Wideo: Mamy prawo karmić piersią wszędzie (Tłumaczenie na Język Migowy - PJM) (Kwiecień 2024).