Recenzja książki - Reallionaire autorstwa Farrah Gray
Co robiłeś, kiedy miałeś 19 lat? Ten niezręczny czas, kiedy nie jesteś już dzieckiem, ale nie całkiem dorosłym. Jako 19-latek byłem studentem Penn State University, który nie był w stanie zorganizować się na czas na pierwszą lekcję. Pamiętaj, że ta pierwsza klasa rozpoczęła się dopiero o 11 rano! Słyszałem, że młodzi ludzie muszą przejść przez etap beztroski, ale w wieku 16 lat byłem bardziej odpowiedzialny naukowo.

Jako rodzic dzieci w wieku szkolnym zastanawiam się czasem, czego należy się spodziewać po dzieciach, a autor książki Reallionaire: Nine Steps to Rich Rich Farrah Gray wciąż zastanawia się nad tym pomysłem. Farrah napisał tę książkę jako 19-letni milioner.

Po raz pierwszy widziałem Farrah Graya, kiedy Reallionaire został wydany około rok temu. Młody przedsiębiorca był gościem programu Tavisa Smileya w PBS. Podczas show Gray opowiadał o elementach swojego sukcesu.

W wieku czterech lat Gray ubierał się w niedzielę najlepiej i robił wizytówki z tektury. Dla aktorskiej teczki, wyrzuciłby pudełko. W wieku sześciu lat Gray chodził od drzwi do drzwi, sprzedając płyny, które wymieszał ze starych butelek z płynami, które znalazł w domu. O siódmej Farrah założył klub biznesowy z 15 innymi dziećmi z śródmieścia. Kiedy miał 14 lat, Farrah założył zorientowaną na nastolatków firmę spożywczą, która później uczyniła go milionerem.

Według Farrah do dziewięciu kroków do sukcesu należy: zrozumienie potęgi imienia, zbudowanie gwiazdorskiego zespołu mentorskiego i umiejętność posuwania się naprzód pomimo niepowodzeń.

Po przeczytaniu książki Graya wydaje mi się, że jest cudownym dzieckiem, ale wciąż mam wątpliwości, czy naturalne dary Graya - pragnienie sukcesu, samodyscyplina, ciekawość świata dorosłych i niesamowita umiejętność podążania za wskazówkami - mogłyby i należy zaszczepić innym dzieciom już w wieku przedszkolnym.

A może powinniśmy pozwolić dzieciom być dziećmi.

Myślę, że odpowiedź leży gdzieś pośrodku. Chociaż cieszę się, że miałem dzieciństwo, pełne długich dni spędzonych poza grą (bez nadzoru) latem i na sankach zimą, do 19 roku życia, chociaż byłem na studiach, nie podpaliłem świata. W wieku dwudziestu lat miałem wiele ambicji, by się obejść, ale ograniczałem kierunek. Być może wcześniejszy trening umiejętności życiowych pomógłby mi w życiu.

Jednym z kluczy do sukcesu Farrah był fakt, że był tak bardzo narażony. Jego matka i starszy brat byli przedsiębiorcami. Być może więc najlepszą radą dla rodziców jest po prostu dać dobry przykład, wytyczyć ścieżkę, a pewnego dnia dzieci pójdą za nimi.