Shine to moda na włosy!
Może 2024
Z nową fryzurą i potężnym wykończeniem John Cowan wyszedł na scenę z uśmiechem, który rozjaśnił całą jego twarz. Wieczorny występ był czystą przyjemnością podczas dwugodzinnego koncertu The John Cowan Band w 2007 roku. Muzyka Cowana zaskoczyła krytyków, którzy próbowali zaszufladkować jego osiągnięcia w ustalonej klasyfikacji. Puryści powiedzą ci, że jego muzyka nie jest Bluegrass, chociaż jest blisko spokrewniona, niektórzy nazywają ją New Grass, niektórzy nazywają ją postępową bluegrass, jeszcze inni nazywają to country, wielu powie, że to rock, a więcej niż kilka po prostu nazwij to akustyczną Americaną. Jakkolwiek to nazwiesz, na pewno było gorąco w Narrow Center for the Arts w Fall River, MA.
Trudność w klasyfikacji wynika z użycia klasycznej oprzyrządowania Bluegrass i standardowych przerw, ale synchronizacja i tempo odbiega od standardu. W skład zespołu wchodzili: Jeff Autry na Flat Pick Guitar, Wayne Benson na Mandolin, Shad Cobb na Fiddle i Tony Wray na Banjo. Każdy z nich jest znakomitym muzykiem i każdy miał wystarczająco dużo czasu na zaprezentowanie swoich talentów podczas występu. Naprawdę fajne było pozorne koleżeństwo i szacunek wśród członków zespołu. Nie było ego, które walczyły o uznanie. Cowan wielokrotnie przedstawiał członków zespołu, dając każdemu z nich światło reflektorów i często dziękując za sukces zespołu.
Kiedy widzisz wykonawców akustycznych, takich jak Cowan i jego zespół, w tak intymnym miejscu, jak Narrows Center for the Arts w Fall River, zachodzi niesamowita wymiana energii między wykonawcami i publicznością. Widziałem Cowana występującego kilka razy w różnych konfiguracjach pasmowych w większych miejscach, takich jak Merlefest i Greyfox, ale nigdy nie widziałem, żeby jego osobowość świeciła tak jak podczas tego występu.
Trudność w klasyfikacji wynika z użycia klasycznej oprzyrządowania Bluegrass i standardowych przerw, ale synchronizacja i tempo odbiega od standardu. W skład zespołu wchodzili: Jeff Autry na Flat Pick Guitar, Wayne Benson na Mandolin, Shad Cobb na Fiddle i Tony Wray na Banjo. Każdy z nich jest znakomitym muzykiem i każdy miał wystarczająco dużo czasu na zaprezentowanie swoich talentów podczas występu. Naprawdę fajne było pozorne koleżeństwo i szacunek wśród członków zespołu. Nie było ego, które walczyły o uznanie. Cowan wielokrotnie przedstawiał członków zespołu, dając każdemu z nich światło reflektorów i często dziękując za sukces zespołu.
Kiedy widzisz wykonawców akustycznych, takich jak Cowan i jego zespół, w tak intymnym miejscu, jak Narrows Center for the Arts w Fall River, zachodzi niesamowita wymiana energii między wykonawcami i publicznością. Widziałem Cowana występującego kilka razy w różnych konfiguracjach pasmowych w większych miejscach, takich jak Merlefest i Greyfox, ale nigdy nie widziałem, żeby jego osobowość świeciła tak jak podczas tego występu.
Instrukcje Wideo: John Cowan "Tomorrow Morning" (Może 2024).Powiązane Artykuły
Podgatunek AtompunkAtompunk to punkowa fantastyka naukowa, która rozgrywa się szczególnie w latach ery atomu i wyścigu kosmicznego między II wojną światową a lądowaniem na Księżycu. Źródłem energii tego punku jest... 
Recenzja rzeki Bitter RiverAcker's Gap to małe miasteczko w Zachodniej Wirginii; jedno z tych miast, w których nie tylko wszyscy znają twoje imię, ale także znają Twoją firmę. Kiedy Lucinda Trimble zostaje znaleziona w... O Autorze
Chow YuanMłody Talent Dziennikarstwo. Chef. Osoba Odpowiedzialna I Na Ziemię. 
Popularne Wiadomości
|
