Niemożność utrzymania moczu
Nietrzymanie moczu to stan, w którym następuje mimowolna utrata moczu. Może się to zdarzyć przy stresującym wydarzeniu, takim jak kaszel lub śmiech, lub może wystąpić, gdy ktoś poczuje potrzebę oddania moczu i wyciek moczu przed pójściem do łazienki. W niektórych przypadkach kobieta może docenić to, że się moczy, ale nie jest w stanie zidentyfikować czynnika podżegającego. Istnieją różne rodzaje nietrzymania moczu. W tym artykule skupimy się na 3 typach, które są bardziej rozpowszechnione u skądinąd zdrowych kobiet.

Stresowe nietrzymanie moczu występuje, gdy następuje wyciek moczu w wyniku nagłego wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej. Ten nagły wzrost może być spowodowany kaszlem, śmiechem, kichaniem, skakaniem, ćwiczeniami, chodzeniem lub nagłym ruchem. Nietrzymanie moczu występuje, gdy występuje wyciek moczu związany z nagłym silnym pragnieniem oddania moczu. Kiedy to nastąpi, nie można stłumić chęci oddania moczu, a mocz jest wypychany przed dotarciem do toalety. W wielu przypadkach kobieta może odczuwać oba rodzaje nietrzymania moczu. Termin „mieszane nietrzymanie moczu” jest używany do opisania tego problemu.

Nietrzymanie moczu występuje u 35–60% kobiet. Częstość występowania jest wyższa u starszych kobiet i kobiet, które urodziły swoje dzieci w naturalny sposób. Liczne półki ochraniaczy i bielizny widoczne w sklepach spożywczych, supermarketach i aptekach świadczą o skali tego problemu.

Głównymi czynnikami ryzyka tego stanu są poród, uraz miednicy i otyłość. Problem ten może nasilać się wskutek nieużywania mięśni, pewnych chorób, starzenia się i przyrostu masy ciała. Mięśnie, nerwy i tkanka łączna miednicy są uszkodzone w czasie porodu lub operacji, co powoduje nieodpowiednie podparcie dna miednicy i słabą kontrolę nad funkcjonowaniem pęcherza.

Decyzja o podjęciu opieki zależy zwykle od powagi problemu oraz jego wpływu na jakość życia. Siedząca kobieta może mieć rzadkie epizody wysiłkowego nietrzymania moczu, ale kobieta ćwicząca może mieć wiele innych zdarzeń. Ta kobieta może albo przestać ćwiczyć, albo szukać opieki. Kobieta, która przez większość czasu przebywa w domu, może często opróżniać pęcherz, unikając w ten sposób nagłej konieczności oddania moczu. Z drugiej strony kobieta aktywna społecznie i zawsze w ruchu może nie mieć możliwości częstszego oddawania moczu, dlatego jest bardziej narażona na epizody nietrzymania moczu. Może zdecydować się ograniczyć życie towarzyskie lub szukać opieki.

Konieczna jest kompleksowa ocena w celu zidentyfikowania problemu i sformułowania zaleceń dotyczących leczenia. Uroginekolodzy lub specjaliści medycyny miednicy to klinicyści przeszkoleni do opieki nad kobietami z zaburzeniami dna miednicy, takimi jak nietrzymanie moczu. Specjalność ta jest obecnie określana jako kobieca medycyna miednicy i chirurgia rekonstrukcyjna. Niektórzy ginekolodzy i urologowie interesują się także opieką nad kobietami z nietrzymaniem moczu. Ważne jest, aby zidentyfikować specjalistę, który dba o dużą liczbę kobiet z tymi problemami, abyś mógł uzyskać dokładną ocenę i zaoferować pełen zakres opcji leczenia.
Opcje leczenia mogą obejmować leki, zmiany diety, rehabilitację mięśni dna miednicy, zabiegi w gabinecie lub małoinwazyjne zabiegi chirurgiczne. Wskaźniki powodzenia niektórych procedur mogą wynosić nawet 92%, a okres rekonwalescencji może trwać od kilku dni do 2 tygodni. Wskaźniki powikłań są dość niskie, a okres hospitalizacji od kilku godzin do 1 dnia.

Nietrzymanie moczu jest powszechnym problemem, który może wpływać na jakość życia. Dostępne są skuteczne opcje leczenia, których należy szukać, aby móc nadal prowadzić produktywne i satysfakcjonujące życie.
Mam nadzieję, że ten artykuł dostarczył Ci informacji, które pomogą ci dokonać mądrych wyborów, więc możesz:

Żyj zdrowo, żyj dobrze i żyj długo!