Diamentowa Sutra

• Może 5, 2024

Diamentowa Sutra, czyli Wadżracchedika Pradżapapramita Sura, jest jedną z dwóch najbardziej znaczących sutr buddyjskich mahajany, wraz z Sutrą Serca. Jego pełna nazwa jest zwykle tłumaczona jako „Diament, który przecina iluzję”, co trafnie odnosi się do jego centralnego nauczania - iluzji wszystkich zjawisk, w tym mentalnych zjawisk, które możemy formować na temat oświecenia i Buddy. Chociaż czczona w buddyzmie mahajany, Sutra Diamentowa jest szczególnie ważna w wielu szkołach Zen, jest zapamiętywana i intonowana w całości w niektórych z nich (innym głównym powodem jej popularności jest jej względna zwięzłość - można ją intonować w 40 minut).

Diamentowa Sutra ma wielkie znaczenie historyczne nawet poza buddyzmem, ponieważ jej tłumaczenie jest uważane za najstarszą drukowaną książkę na świecie, datowaną na 868 ne (fronton pokazano po prawej stronie). Kopia ta została znaleziona w Grotach Tysiąca Buddów w 1907 roku - same w sobie niesamowite odkrycie - i obecnie znajduje się w Bibliotece Brytyjskiej. Historycy uważają, że pierwsze chińskie tłumaczenie sutry miało miejsce już 1200 lat przed tą datą, około 401 roku n.e.

Sutra zaczyna się, podobnie jak wiele sutr, zwrotem „Tak słyszałem”. Starszy mnich Subhuti podchodzi do Buddy, aby zapytać:

„Jeśli synowie i córki dobrych rodzin chcą rozwinąć najwyższy, najbardziej spełniony i przebudzony umysł, jeśli chcą osiągnąć Najwyższą Doskonałą Mądrość, co powinni zrobić, aby uspokoić swoje dryfujące umysły i opanować pragnienia?”
(cały tekst z tłumaczenia Alexa Johnsona dostępny na Diamon-Sutra.com)

Budda początkowo odpowiada standardowymi naukami na temat oderwania się od zjawisk oraz praktykowania miłości i współczucia - również bez przywiązania do rezultatów. Jednak w miarę postępu dyskusji z Subhuti Budda przesuwa rozmowę z tym pytaniem, które zadaje Subhuti:

„Jak myślisz, Subhuti, Budda osiągnął najwyższy, najbardziej spełniony, najbardziej przebudzony i oświecony umysł? Czy Budda naucza jakiegoś nauczania?”

To tutaj rozmowa zaczyna się zmieniać, a nacisk kładzie się na naturalne oświecenie w każdym z nas. Budda wyjaśnia, że ​​oświecenie nie jest nagrodą za dobre zachowanie, a nawet za osiągnięcie stanu pozbawionego ego i braku przywiązania. Oświecenie jest realizacją własnej prawdziwej natury, a nie zapamiętywaniem nauk lub praktykowaniem metod. Kiedy Subhuti odpowiada Buddzie,

„Prawda w [naukach] jest nieosiągalna i niewyrażalna. To nie jest ani nie jest. Co to znaczy? Co to oznacza, że ​​Buddowie i uczniowie nie są oświeceni ustaloną metodą nauczania, ale wewnętrznie intuicyjną proces, który jest spontaniczny i jest częścią ich wewnętrznej natury ”.

Sutra w tym miejscu staje się bardzo podobna do koanu, z wypowiedziami, które pozornie zaprzeczają sobie nawzajem na poziomie powierzchni, ale mają na celu zerwanie wszelkich przywiązań, jakie praktykujący może mieć do idei Buddy i dharmy. Budda mówi o swoim własnym oświeceniu i naukach, a następnie mówi:

„A jednak, kiedy mówię, Subhuti, muszę cofnąć moje słowa, gdy tylko zostaną wypowiedziane, ponieważ nie ma Buddów i nie ma nauk”.

Budda wyjaśnia poprzez ciągłą serię wymian w tym duchu, że buddyzm nie jest przyjęciem filozofii, wielbieniem go ani żadnego innego Buddy, ani rytualistyczną praktyką medytacji lub jakąkolwiek inną metodą. Są to wszystkie narzędzia, które pomagają w bezpośredniej realizacji oświecenia. Często przywiązanie do nauk, Buddy lub metod może rozwinąć się na drodze, która faktycznie utrudnia własną realizację, lub generuje arogancję wokół siebie jako praktykującego, z których wszystkie są po prostu dalszym złudzeniem.

Pod koniec sutry Subuti pyta:

„Błogosławiony panie, kiedy osiągnąłeś całkowite Oświecenie, czy czułeś w swoim umyśle, że nic nie zostało zdobyte?”

I Budda odpowiada:

„Dokładnie tak, Subhuti. Kiedy osiągnąłem całkowite Oświecenie, nie czułem, jak odczuwa umysł, żadnej arbitralnej koncepcji prawdy duchowej, nawet najmniejszej. Nawet słowa„ całkowite Oświecenie ”są jedynie słowami, są używane jedynie jako postać mowy ”.

Budda kończy Sutrę Diamentową:

„Jak maleńka kropla rosy lub bąbelek unoszący się w strumieniu;
Jak błyskawica w letniej chmurze,
Lub migocząca lampa, iluzja, fantom lub sen.
Tak więc można zobaczyć wszystkie uwarunkowane istnienie ”.

W buddyzmie Diamentowa Sutra jest czasami dyskutowana jako dyskurs na temat różnicy między arhat oświeceniem buddyzmu Theravada a stanem Buddy Mahajany. Z tego punktu widzenia arhat może utrzymywać subtelne przywiązanie do dharmy i oświeconych stanów umysłu, co zapobiega całkowitemu rozpadowi jaźni.Jednak inni czytają Sutrę Diamentową jako całkowicie przekraczającą religię, pokazując - lub przekreślając, jak sugeruje tytuł - złudzenie przywiązania do określonego ideału religijnego. Bezpośrednia realizacja jest tym, na co Budda wskazuje w Sutrze Diamentowej - nie Buddąizm.

Instrukcje Wideo: Tamten - Diamentowa Sutra (video album) (Może 2024).