Wina i utrata słuchu
Jeśli stracisz ramię, wszyscy to widzą. Robią, co mogą, aby pomóc ci otworzyć drzwi, pokroić jedzenie lub nieść paczkę i nie obwiniają cię, jeśli coś upuścisz. Jeśli osoba niewidoma potknie się, odpowiedź brzmi: „nie widzi, dlatego nie była to jej wina”.

Fizyczne dolegliwości są widoczne, więc inni są tego świadomi, ale kiedy tracisz słuch, nikt go nie widzi. Jeśli ktoś mówi, a ty nie odpowiadasz, jesteś oznaczony jako „niegrzeczny”. Jeśli usłyszysz trochę i przepraszam, nie usłyszałem i nie poprosiłem o powtórzenie, ludzie się denerwują. Te reakcje często wywołują w nas poczucie winy, poczucie, że jakoś nam brakuje i to wszystko nasza wina.

Większość ludzi uważa, że ​​podkręcenie głośności powinno wystarczyć, abyśmy wyraźnie słyszeli, a kiedy tego nie robimy, są sfrustrowani i czasem źli. Po raz kolejny przekazuje nam to, że to nasza wina. [Po tym, jak osoba zrobiła wszystko, co mogła, aby pomóc nam usłyszeć, a my nadal nie rozumiemy, dlatego musi to być nasza wina.]

Jednym z powodów naszej winy jest to, że musimy cały czas koncentrować się na naszym ubytku słuchu. Rozumiem przez to, że nie musimy koncentrować się na słyszeniu, ale na „chorobie” głuchoty. Słuch wpływa na każdą część naszego życia i z powodu samej natury głuchoty musimy się nad tym cały czas koncentrować. Nawet gdy robimy proste rzeczy, takie jak zakup biletu autobusowego lub płacenie przy kasie, często musimy wspomnieć, że jesteśmy głusi.

Chociaż nie powinniśmy ogłuszać dorosłych, znajdziemy wiele rzeczy, za które można poczuć się winnym:
- Nigdy nie słyszymy ani gorzej, źle słyszymy i obwiniamy się za błędy, które popełniamy
- Zawsze trzeba być osobą, która potrzebuje pomocy, co sprawia, że ​​czujemy się nieodpowiedni
- Zbyt dużo mówienia (przynajmniej w ten sposób wiemy, co się dzieje!), Co sprawia, że ​​jesteśmy w centrum uwagi i nie pozwala innym osobom brać udziału
- Nie możemy się po prostu dopasować i być jedną z grup. Nudzimy się, jesteśmy źli lub przygnębieni, ponieważ nie możemy brać udziału, a następnie czujemy się winni, ponieważ nie powinniśmy mieć takich uczuć
- Łatwo się męczymy z powodu wysiłku koncentracji.
- Często jesteśmy pierwszą osobą, która odjeżdża, ponieważ nie możemy już sobie poradzić. Może to zakończyć przyjemność innych ludzi - na przykład małżonka, ponieważ on / ona musi iść z tobą do domu

Ludzie ogłuszeni często odczuwają potrzebę usprawiedliwienia się, a to samo w sobie wydaje się przyznaniem się do winy. Koncentrowanie się na negatywnych rzeczach nigdy nie jest dobre, ponieważ może to powodować depresję. O wiele lepiej jest skoncentrować się na pozytywnych rzeczach. Musimy pamiętać, że wciąż jesteśmy tacy sami i nie powinniśmy określać się głuchotą.

Instrukcje Wideo: Ubytek słuchu (Może 2024).