Średniowieczne silniki oblężnicze

• Kwiecień 30, 2024

Silniki oblężnicze istnieją już od czasów starożytnych. Taranowanie było najwcześniejszym machiną oblężniczą, opracowaną przez Asyryjczyków. Spartanie używali taranów w 429 roku p.n.e., ale głównie Grecy używali tylko drabin szturmowych, aby przedostać się przez ściany. Aleksander Wielki był zwolennikiem używania silników oblężniczych. Bardzo pomogli mu w jego dążeniu do dominacji nad światem. Używał balisty do atakowania małych celów i lekkich konstrukcji, ponieważ nie miała ona mocy onagera. Było to w IV wieku p.n.e. Rzymianie używali głównie wież oblężniczych do atakowania murów i umieszczania nad nimi swoich ludzi, jednak wymyślili onagera, rodzaj katapulty.

Silniki oblężnicze weszły na rynek w okresie średniowiecza. Były sposobem na atak na otoczone murem miasto lub zamek bez konieczności czekania na głód ludzi w środku. Były w zasadzie 2 sposoby na zajęcie miasta. Możesz go zagłodzić, co może zająć lata, w zależności od tego, ile jedzenia zostało zgromadzone i czy w ścianach znajdowały się jakieś źródła żywności i czy w ścianach znajdował się zapas wody. Innym sposobem było użycie środków mechanicznych do rozbicia murów miasta lub zamku.

W czasach średniowiecznych używano wielu machin wojennych. Wiele z nich było odmianami katapult. Istniała podstawowa katapulta, onager z Rzymu, mangonel, który był podobny do onagera, i balista. Trebusz trakcyjny został wynaleziony w Chinach w 3 wieku, a sprowadzony do Europy w 4 wieku. Trebusz z przeciwwagą był średniowiecznym wynalazkiem z XII wieku. Korzystali także z taranów i wież oblężniczych do atakowania zamków i murów.

Trebusz jest naprawdę wspaniałym wynalazkiem. Można je zbudować na bardzo dużą skalę i bardzo szybko mogą obrzucić pocisk o masie ponad 350 funtów w mieście. Inną zaletą trebusza było to, że były one bardziej dokładne niż wiele innych typów katapult. Trebusz pozwalał celniej celować w konkretną część ściany lub części śródmieścia, zamiast losowo wrzucać na nią kamienie.

Większość silników oblężniczych zbudowano na miejscu. Maszerowałeś swoją armią do miejsca, do którego zmierzałeś, a potem zacząłeś ścinać drzewa. W średniowieczu istniały rozległe lasy, ponieważ ziemia nie została oczyszczona w takim stopniu, w jakim jest dzisiaj. W ten sposób musieliście nosić tylko potrzebne liny i metalowe części, a większość maszyny została wykonana na miejscu z drewna.

Trebuchety były zwykle obciążone kamieniami, jedną dużą lub wieloma mniejszymi. Czasami był obciążony obornikiem lub innymi czynnikami powodującymi choroby. Trebusz był tak duży, że mógł wypuszczać zarażone lub chore zwierzęta, takie jak krowy, i zainfekować ludzkie zwłoki w mieście, powodując w ten sposób choroby i choroby, które pomogłyby im zdobyć miasto. To była prymitywna forma walki biologicznej.

Instrukcje Wideo: Prezentacja machin oblężniczych - Centrum Kultury Zamek Krzyżacki w Toruniu (Kwiecień 2024).